Ասպինձայի մի բնակիչ մահացել է Ղրիմ-Կոնգոյի հեմոռագիկ տենդից: Այս մասին հաղորդում է Վրաստանի Հանրային հեռուստատեսությունը:
Ասպինձայի 30-ամյա բնակչի առողջական վիճակը վատթարացել է, նա սկսել է իրեն վատ զգալ: Նրան տեղափոխել են Թբիլիսիի ինֆեկցիոն հիվանդանոց: Բժիշկներին չի հաջողվել փրկել նրա կյանքը՝ ելնելով հիվանդության ծանրությունից: Այս տվյալները հաստատել են Վրաստանի հիվանդությունների վերահսկման և հանրային առողջապահության ազգային կենտրոնում:
«Այս մարդը հիվանդացել էր Ասպինձայում, իսկ մահացել Թբիլիսիում՝ բժշկական օգնություն ցուցաբերելուց հետո: Ասպինձան, ինչպես և ամբողջ Սամցխե-Ջավախքի շրջանը, Շիդա-Քարթլին և Վրաստանի մի շարք այլ շրջաններ, էնդեմիկ են այս հիվանդության համար, և նման դեպքեր այստեղ գրանցվում են: Դժբախտաբար, սա շատ ծանր հիվանդություն է, որը որոշ դեպքերում ավարտվում է մահացությամբ», – հայտարարել է վարակիչ հիվանդությունների բաժանմունքի վարիչ Խաթունա Զախաշվիլին:
Մասնագետը նշել է, որ Ղրիմ-Կոնգոյի հեմոռագիկ տենդով հիվանդանում են ամռանը և աշնան սկզբին, երբ սկսվում է տզերի ակտիվ միգրացիան:
Ամռանը և այս տարվա սեպտեմբերին վեց մարդ հիվանդացել է Ղրիմ-Կոնգոյի հեմոռագիկ տենդով, երեքը մահացել են, հաղորդել է Զախաշվիլին:
Ըստ նրա, տղամարդը վարակվել է այն պատճառով, որ իր մերկ ձեռքերով հեռացրել է տզերին, որոնք հիվանդության կրողներն են:
«Մարդիկ փորձում են ազատել կենդանիներին մրգերից և հաճախ, ցավոք, խախտում են կանոնները: Ինչպես մեզ համար պարզ է դարձել, տզերի հեռացումը տեղի է ունեցել մերկ ձեռքերով: Դա ոչ մի դեպքում խորհուրդ չի տրվում: Այդ պրոցեսը միշտ պետք է տեղի ունենա ձեռնոցներով կամ հատուկ պատրաստուկներ օգտագործելով», – նշել է Զախաշվիլին:
Ըստ վարակաբան, Ղրիմ-Կոնգոյի հեմոռագիկ տենդով վարակման հավանականությունը բարձր է համարվում մինչև սեպտեմբերի վերջը և միշտ մնում է պոտենցիալ մակարդակի վրա: Այս առումով բոլորը, և հատկապես նրանք, ովքեր զբաղվում են անասնապահությամբ, պետք է հետևեն սահմանված կանոններին:
Ղրիմ-Կոնգոյի հեմոռագիկ տենդը՝ սուր, ծանր ընթացքով, տարափոխիկ, հիվանդություն է: Հիվանդությունը արտահայտվում է տենդով, ինտոքսիկացիայով, մաշկի և նեքին օրգանների արյունազեղումներով: Հիվանդությանը բնորոշ է երկալիք տենդը, լեյկոպենիան և թրոմբոցիտոպենիան: Հիվանդությանը բնորոշ է գարուն–ամառ սեզոնականությունը, ինչպես նաև որոշակի մասնագիտական խմբերում հիվանդության դեպքերի արձանագրումը՝ հովիվներ, կթվորներ, անասնաբուժներ, ֆերմերներ, կենդանիների մորթով զբաղվողներ, գյուղատնտեսական աշխատողներ:
Վարակի աղբյուր հանդիսանում են հիվանդ մարդիկ, վարակված կենդանիները, կրծողները, թռչունները և այլն:
Փոխանցման մեխանիզմը՝ վարակը փոխանցվում է տզերի միջոցով, որոնք հիվանդությունը փոխանցում են նաև սերնդեսերունդ, որի պատճառով համարվում են հիվանդության կրողներ ամբողջ կյանքի ընթացքում:
Հիվանդության գաղտնի շրջանը 1-14 օր է, հիմնականում 4-6 օր: Հիվանդությունը զարգանում է սուր: Առաջին փուլում ջերմությունը բարձրանում և կարճ ժամանակահատվածում հասնում է 39-40C և բարձր: Սկսվում է գլխացավ, դող, երբեմն նկատվում է դեմքի և լորձաթաղանթների արտահայտված կարմրություն: Առաջանում են ընդհանուր ինտոքսիկացիայի երևույթներ՝ թուլություն, մկանացավեր, հոդացավեր, սրտխառնոց, փսխում: 2-4 օր հետո սկսվում է հիվանդության երկրորդ փուլը՝ մաշկի և լորձաթաղանթների վրա առաջանում են արյունազեղումներ՝ ցանի, բծերի, հեմատոմաների տեսքով, առատ արյունահոսություն՝ լնդերից, քթից, ստամոքսից, աղիներից և այլն: Նկատվում է գիտակցության կորուստ, ուժեղ ցավեր ստամոքսի, լյարդի շրջանում, լուծ, դեղնություն, նկատվում է մնացորդային ազոտի ավելացում: Հիվանդի վիճակը կտրուկ վատանում է: Դեմքի հիպերեմիան փոխվում է գունատությամբ: Առաջանում է շրթունքների կապտություն՝ ցիանոզ, ակրոցիանոզ: Հիվանդությունը տևում է 10-12 օր, բայց հիվանդների մոտ խիստ հյուծվածությունը պահպանվում է 1-2 ամիս:
