Այս տարի Ջավախքի դպրոցներում վերջին զանգն անցում է առանց մեծ ծախսերի, քանի որ համավարակի պայմաններում միջոցառումներն արգելված են: Տներում տոնական խնջույքները նույնպես նվազագույնի է հասցվել:
Մեքենաներ, ձայնազդանշաններ, սանրվածքներ, դիմահարդարում, կոշիկներ, կոստյումներ, ծաղկեփնջեր, երեկոյան զգեստներ, նվերներ, նկարահանումներ, ռեստորաններ, սրճարաններ, տանը հյուրերի համար առատ սեղան… Ծախսերի նման ցուցակը միշտ սպասում էր շրջանավարտների ծնողներին: Այս տարի COVID-19-ը գրեթե զրոյացրել է ամբողջ գումարը՝ դրանով իսկ վրդովեցնելով այն շրջանավարտներին, ովքեր պնդում են, որ ապագայում նրանք հիշելու ոչինչ չեն ունենա:
Մեքենայի երկարատև ձայնազդանշանն ուշադրություն գրավեց: Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ հարսանեկան մեքենաերթեր չկան: Աշխատանքային օրերին, երբ արտակարգ դրությունը սովորական է դարձել, Ախալքալաքում մոռացել են, որ այսօր վերջին զանգն է: Շրջանավարտների համար այս օրը ողբերգություն է դարձել, և շատերը չեն կարողացել առանց արցունքների:
Ախալքալաքի բնակիչներին, ովքեր իրենց երեխայի համար տոնական տրամադրություն էին ուզում ստեղծել՝ վարկերի և պարտքերի մեջ խրվելով, սա մտածելու առիթ տվեց, պարզվում է, որ առանց այդ ծախսերի էլ հնարավոր է: Այնուամենայնիվ, ծնողներից շատերը, տեսնելով իրենց հուսահատ երեխաներին, գերադասում են գումար ծախսել, միայն թե նրանց համար լավ լինի:
«Հաշվի առնելով ստեղծված իրավիճակը, խնջույքներ չեն լինելու: Զանգահարեցին, ուզում էին գալ շնորհավորելու, մենք բացատրեցինք, որ ոչինչ չենք նախատեսում: Բայց իմ դուստրն ընդունվել է, այնպես որ, երբ ամեն ինչ հանդարտվի, բոլոր սահմանափակումները հանվեն, մենք կնշենք մատաղով, կհավաքվենք ամենամոտ հարազատներով: Անկեղծ ասած, մենք չենք մտածում ծախսերի մասին, քանի որ ուզում ես երեխային ուրախացնել: Նրանք հիշելու բան չեն ունենա», – ասում է Ախալքալաքի թիվ 4 դպրոցի շրջանավարտի ծնողը:
Շրջանավարտների համար դպրոցն ավարտվեց սովորականի պես, հեռավար դասով` գադջեթների էկրաներից այն կողմ: Գյուղական որոշ դպրոցներում շրջանավարտներն այսօր հավաքվել էին, բայց առանձնապես տոնական տրամադրություն չունեին:
«Առանձնապես հիշելու բան չկա: Հուսով ենք, որ ավարտական երեկո կանենք: Գրքերը վերադարձրել ենք դպրոցին: Մի քանի օրից ավարտական երեկոյի համար հագուստը պատրաստ կլինի և կգնանք Սուրբ Լուսավորիչ եկեղեցի, սա մեր Ղուլալիս գյուղից փոքր-ինչ վերև է գտնվում», – ասում է Ղուլալիս գյուղի դպրոցի շրջանավարտ Վիոլետտա Սարգսյանը:
Ոմանց համար խրախճանքը և այլ ճոխություններն, այնուամենայնիվ, առաջնահերթություն չէին:
«Մենք պարզապես մտերիմներով, հարազատներով կհավաքվենք տանը և վերջ: Մեր դպրոցում այս օրը այդպես չեն տոնում, ինչպես մնացած դպրոցներում: Հետևաբար, առանձնապես ուրախ չեն և առանձնապես չեն նեղվում այս իրավիճակի պատճառով: Ծնողներս նույնիսկ չգիտեին և զարմացած են, որ այդքան շատ են ծախսել ավարտականների համար: Նրանք ասում են, որ հայերը մեծ գումարներ են ծախսում դրա համար», – ասում է վրացական թիվ 3 հանրային դպրոցի շրջանավարտը:
Անցյալ տարի շատերը մտածում էին, թե արդյո՞ք նպատակահարմար է այդքան գումար ծախսել ավարտելու համար: Շատերի վրա դպրոցական ավարտական խնջույքները նստում էին մինչև 2000 լարի և ավելին: Բոլորը դժգոհում էին, բայց ամեն տարի շարունակում էին ավելի ու ավելի շատ ծախսել: Այս տարի վիրուսային համավարակը ճշգրտումներ է մտցրել Ախալքալաքի կյանքի և ավանդույթների շատ ոլորտներում, բայց փոփոխությունները չափազանց հանկարծակի և կտրուկ էին:
