Վրաստանի համար նորություն է աշխարհաքաղաքական փոփոխությունները, որոնց մասնակից է նաև Վրաստանը, ի՞նչ զարգացումներ, ի՞նչ հետևանքներ և արդյունքներ են հնարավոր, Չինաստանի հետ տնտեսական և քաղաքական համագործակցությունը։ Jnews-ը խնդրել է Վրաստանի ռազմավարական և միջազգային հետազոտությունների («Ռոնդելի» հիմնադրամ) հիմնադրամի ավագ գիտաշխատող Գիորգի Բադրիձեին փորձագիտական պատկերացում տալ Վրաստանի հետ կապված այսօրվա աշխարհաքաղաքական իրավիճակի մասին:
«Եթե Վրաստանն ընտրի շարունակել արևմտյան, ժողովրդավարական կուրսը, մենք բոլոր հնարավորություններն ունենք շատ ավելի մեծ աջակցություն ստանալու Եվրոպայից և ԱՄՆ-ից։ Եվ 2030 թվականի վերջին Վրաստանը կարող է դառնալ Եվրամիության անդամ։ Այն կարող է ունենալ ԱՄՆ անվտանգության երաշխիքներ, օրինակ՝ ազատ առևտուր ԱՄՆ-ի հետ և առանց վիզայի ռեժիմ ԱՄՆ-ի հետ… Իսկ այլընտրանքը, եթե այս իշխանությունը մնա և շարունակի իր հակաարևմտյան կուրսը, սա Վրաստանի ձևավորումն է որպես չկայացած պետություն, Ռուսաստանի գավառ, մեկուսացված, շահագործվող չինական պետական ընկերությունների կողմից։ Ի դեպ, Չինաստանի հետ համագործակցության հարցում կա միջազգային փորձ, որը լավ բան չի խոստանում Չինաստանից տնտեսապես կախված երկրների համար։ Առավել ևս, Վրաստանում, որը Չինաստանը համարում է Ռուսաստանի ազդեցության գոտի և չի պատրաստվում հատկապես տնտեսական կամ քաղաքական ներդրումներ կատարել։
Ինչ վերաբերում է առանց վիզայի ռեժիմին, դա լավ է, բայց ես հիշում եմ, որ որոշ ժամանակ առաջ «Վրացական երազանքի» ներկայացուցիչները բարձրաձայն գոռում էին, թե ինչպես կարող են չինացիներին թույլ տալ երկիր մտնել՝ դա Սաակաշվիլիի օրոք էր, որ նրանք բոլորը միլիոններով կհաստատվեն այստեղ, և մենք բոլորս կդառնանք չինացի, իսկ հիմա նրանք բոլորը հանկարծ սկսել են շատ ուժեղ աջակցել ռազմավարական հարաբերությունները, այդ թվում՝ առանց վիզայի ռեժիմը։ Ես չեմ վախենում առանց վիզայի ռեժիմից, թեև չեմ նկատում, որ վրացի զբոսաշրջիկները կամ տնտեսական հաստատությունները մեծ խմբաքանակով մեկնեն Չինաստան։ Ինչ վերաբերում է Վրաստանում ենթակառուցվածքային նախագծերին, այո, չինացիները մասնակցում են դրանցից շատերին, բայց որպես կապալառուներ։ Մեզանից, մեր կառավարությունից փող են ստանում, օրինակ, արևմուտքում ավտոմայրուղու կառուցման համար, որն, ի դեպ, ֆինանսավորվում է արևմտյան կառույցների կողմից։ Բայց իրենք՝ չինացիները, երբևէ հատուկ ներդրումներ չեն կատարել Վրաստանում, տեսե՛ք վիճակագրությունը։ Չինաստանը երբեք Վրաստանում խոշոր ներդրող չի եղել: Ինչ վերաբերում է Անակլիային, եթե անգամ Չինաստանը ներդրումներ կատարի, ապա Վրաստանի փոխարեն, որը կկապի արևմուտքը արևելքի հետ և դրանով իսկ կավելացնի սեփական արժեքը երկու կողմերի համար, մենք կստանանք ռուս-չինական վերահսկողության համակարգ։ Շատ բան կախված է նրանից, թե ով է վերահսկում ենթակառուցվածքները և ապրանքների ու բեռների տեղաշարժը։ Հիշեցնեմ, որ 90-ականներին Ռուսաստանը կտրականապես կանխեց Բաքու-Թբիլիսի-Ջեյհան շինարարությունը։ Նախագիծ, որն անկախացրեց Կասպից ծովի ռեսուրսները ռուսական ազդեցությունից։ Եթե այս նախագիծը կառուցվի Չինաստանի մասնակցությամբ, ինչը նշանակում է նաև Ռուսաստանի մասնակցություն, ապա այս ենթակառուցվածքային նախագծի իմաստը բոլորովին այլ կլինի, և նախագիծը մեծ արժեք չի բերի Վրաստանին։
Չինաստանի դեպքում ես վստահ չեմ կոմերցիոնի հարցում, սակայն Վրաստանի աշխարհաքաղաքական արժեքը շատ առումներով կթուլանա»։
