Ախալքալաքի շրջանի Աբուլ գյուղի բնակիչները վերջերս իմացան, որ տարածքը որտեղ նրանք արածացնում են անասուններին վերածվում է քարհանքի: Նրանք մտադիր են պայքարել, որպեսզի վերադարձնեն, իրենց խոսքերով, միակ արոտավայրը:
Աբուլ գյուղը գտնվում է Ախալքալաքից 12 կմ հեռավորության վրա, Աբուլ լեռան ստորոտին: Գյուղում կա 120 տնտեսություն: Գյուղի բնակիչները հիմնականում զբաղվում են անասնապահությամբ:
Գուղացիները տարածքը որպես քարհանք վարձակալության մասին իմացել են մի քանի օր առաջ, երբ տեսել են աշխատող տեխնիկան: Այս տարածքը գտնվում է գյուղից 2,5 կմ հեռավորության վրա, քաղաք տանող ճանապարհի մոտ: Այս վայրն (ըստ գյուղացիների 6 հա 80 ար) Աբուլի բնակիչներն օգտագործում են որպես անասունների արոտավայր:
Աշխատող տեխնիկան պատկանում է ՍՊԸ «Ջավախ Ավտո Գզա» ընկերությանը: Վարձակալը նույնպես այդ ընկերությունն է:
Այս մասին մեզ հետ հեռախոսազրույցում հաստատեց ՍՊԸ «Ջավախ Ավտո Գզա» ընկերության տնօրենի տեղակալ Ջաբա Ձիրկվաձեն:
«Ես չեմ հիշում, թե քանի տարով ենք վարձել, մենք ունենք շատ քարհանքեր, այդ պատճառով էլ չեմ հիշում: Ես չեմ հիշում, թե որ թվին ենք վարձակալել այս արոտավայրը », – ասաց Ջաբա Ձիրկվաձեն:
Գյուղացիները ցանկանում են իմանալ, թե ով և ինչու համաձայնություն տվեց արոտավայրը վերածել քարհանքի:
«Սա մեր գյուղի տարածքն է, նրանք ստիպված էին հաշվի առնել մեր կարծիքը, մենք ուզում ենք վաճառել այն, թե ոչ: Մենք անասնապահությամբ ենք զբաղվում, եթե մեր արոտավայրերը վաճառում են, ինչ անեն գյուղացիները, ինչպես ապրեն: Մեր արոտավայրի մի մասը զբաղեցրել են այլ տեղից եկած հովիվները, իրենց անասուններն են արածացնում, ասում են, մենք այդ իրավունքն ունենք, մենք այդ տարածքները վարձել ենք, մյուս մասը պատկանում էր ռուսական բազային, իսկ այժմ՝ վրացական բանակին, մենք անասուններին ուրիշ արածացնելու տեղ չունենք, միայն այդ տարածքն էր, այն էլ վաճառեցին», – դժգոհում է բնակիչներից մեկը:
Գյուղացիները նոր սեփականատերերից պահանջում են ցույց տալ փաստաթղթերը, որ նրանք իսկապես իրավունք ունեն այս հողը օգտագործել:
«Եթե խնդիրը հարկերի վճարումն է, ապա մենք նույնպես վճարում ենք հարկեր, մենք նույնպես Վրաստանի քաղաքացիներ ենք և պահպանում ենք Վրաստանի օրենքները: Նրանք պետք է հաշվի առնեին գյուղի կարծիքը, և ոչ թե երկու մարդու», – ասում է գյուղի մեկ այլ բնակիչ:
Աբուլ գյուղի բնակիչներն ասում են, որ իրենց գյուղը անտեսված է տեղական իշխանությունների կողմից: Գյուղում չկա բնական գազ, ճանապարհները վատ են, ջուր չկա:
Գյուղ կատարած մեր այցի ժամանակ քարհանքին հարող ճանապարհը լցված էր մեծ քարերով:
Գյուղացիների խոսքերով, քարհանքում տարվող աշխատանքները կատարվում են անվտանգության կանոնների խախտմամբ:
«Մենք մեր մեքենաներով այս ճանապարհով գնում ենք քաղաք, և եթե քար ընկնի, մեքենան կնետի ձորը: Վարորդը չի տեսնում և չի կարող կանխատեսել, թե քարն որ պահին կընկնի: Ոչ մի նախազգուշացնող նշան տեղադրված չէ : Ճանապարհն ամբողջը քարերի մեջ է, նրանք ճանապարհից թռել ընկել են մի բնակչի դաշտը, ով այդ պատճառով չի կարող խոտը հնձել: Հատկապես վտանգավոր է գիշերը, երբ չես կարող տեսնել, ցերեկը գոնե տեսնում ես նետված քարերը », – դժգոհում է բնակիչը:
Անվտանգության կանոնների վերաբերյալ, ՍՊԸ «Ջավախ Ավտո Գզա» ընկերության տնօրենի տեղակալը պատասխանեց հետևյալը.
«Նման իրավիճակ երբեք չի եղել: Այնտեղ ցանկապատ կա, և մենք հետևում ենք անվտանգության կանոններին: Մենք ամեն երկու ամիսը մեկ կհարթեցնենք ճանապարհը », – պատասխանեց Ջաբա Ձիրկվաձեն:
Պետք է նշել, որ աշխատողները, տեսնելով, որ լրագրողներ հայտնվեցին, իջեցրեցին տեխնիկան և սկսեցին ճանապարհը քարերից մաքրել:
Գյուղացիներն ասում են, որ եթե ուշադրություն չդարձնեն իրենց բողոքներին, նրանք կդիմեն Խորհրդարան:
Վարձակալության մանրամասների մասին տեղեկատվություն ստանալու համար մենք պատրաստում ենք պաշտոնական նամակ-հարցում Ախալքալաքի քաղաքապետարան:
Շուշան Շիրինյան
