Վրաստանում տարեց մարդկանց 52%-ն իրեն էմոցիոնալ առումով միայնակ է զգում, իսկ 45%-ն իրեն սոցիալապես միայնակ է համարում։ Այս մասին ասվում է ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի վրացական գրասենյակի նոր ուսումնասիրության մեջ։ Հետազոտության ընթացքում ուսումնասիրվել են միայնության առանձնահատկությունները, ինչպես նաև 65-85 տարեկան քաղաքացիների շրջանում միայնությունն առաջացնող գործոնները։
Հետազոտության շրջանակում 2021 թվականի հունիսին Թբիլիսիում և մարզերում հարցվել է նշված տարիքի 1000 քաղաքացի։ Ըստ Սոցիալական հետազոտությունների և վերլուծությունների ինստիտուտի տնօրեն Իագո Կաճկաճիշվիլիի, որը պատրաստել է ՄԱԿ-ի Բնակչության հիմնադրամի պատվերով հետազոտությունը, տվյալները ներկայացուցչական են։
Հետազոտության հեղինակների խոսքով, բացահայտումները ցույց են տալիս, որ տարեց մարդիկ ավելի շատ են տառապում էմոցիոնալ միայնակությունից, քան սոցիալական միայնությունից: Մասնավորապես, նրանց մեծ մասը (52%) իրեն քիչ թե շատ էմոցիոնալ միայնակ է համարում, այսինքն՝ դժգոհում է այնպիսի մարդկանց բացակայությունից, որոնց հետ կարող են կիսվել իրենց զգացմունքներով և ընդհանուր փորձառություններ ունենալ։
Մյուս կողմից, հետազոտության հեղինակները նշում են, որ սոցիալապես քիչ թե շատ միայնակության մակարդակը կազմում է 45%։ Հետազոտողները բացատրում են, որ այդ մարդիկ դժգոհում են սոցիալական կապերի բացակայությունից, որոնք կազմավորվում են հարազատների և ծանոթների շրջանակից։
«Հետաքրքիր է, որ եթե էմոցիոնալ միայնակությունը չափազանց ուժեղ է զգում 28%-ով, ապա սոցիալական մենակության դեպքում այդ ցուցանիշը իջնում է մինչև 16%: Թվում է, թե Վրաստանում տարեցներին ոչ այնքան անհանգստացնում է շրջապատի մարդկանց բացակայությունը, որքան այդ մարդկանց հետ իրենց հույզերն ու ապրումները կիսելու հնարավորության բացակայությունը»,- ասվում է հետազոտության մեջ։
Վիճակագրական վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ սոցիալական միայնությունը Վրաստանում բնորոշ է այն տարեց մարդկանց, ովքեր.
· հազվադեպ են զգում իրենց կողքին այնպիսի մարդու ներկայությունը, ով անհրաժեշտության դեպքում իրենց կտանի բժշկի,
· հազվադեպ են զգում, որ կա մարդ, ում հետ կարող են ինչ-որ հաճելի բան անել,
· համեմատաբար հաճախ են նյարդայնանում, երբ առերեսվում են մի մարդու հետ, ում լավ չեն ճանաչում,
· դժգոհ են իրենց ֆինանսական վիճակից,
· հազվադեպ են զգում, որ հիվանդության դեպքում կա մարդ, ով պատրաստ է օգնել իրենց առօրյա խնդիրներում և գործերում։
Ժողովրդագրական փոփոխականների հետ կապված վիճակագրական (մասնավորապես՝ համահարաբերակցական) վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ տարեց հարցվողները, ինչպես նաև մայրաքաղաքում ապրող կամ միայնակ ապրողներն ավելի հաճախ են միայնակ զգում:
Յուրաքանչյուր հինգերորդ հարցվողը չունի ընտանիքի անդամ, ում հետ կարող է խոսել իր անձնական խնդիրների և մտահոգությունների մասին, մինչդեռ տարեցների 13%-ը չունի ընկերներ, որոնց հետ կարող է կիսվել իրենց խնդիրներով և հոգսերով։
Այնուամենայնիվ, երբ հարցվածների կողքին կա այդպիսի մարդ (անձինք), տարեցները նշում են, որ շատ մտերիմ են նրանց հետ (ընտանիքի անդամ՝ 47%, ընկեր՝ 32%)։
Տարեց մարդկանց մեծ մասը (65%) իրեն քիչ թե շատ երջանիկ է համարում (միավորներ՝ 6, 7, 8, 9 0-ից 10 սանդղակով): Մյուս կողմից, հարցվածների գրեթե մեկ հինգերորդն իրեն համարում է ոչ այնքան երջանիկ (դժբախտ) (միավորներ՝ 1, 2, 3, 4 0-ից 10 սանդղակով): Ըստ ռեգրեսիայի մոդելի՝ բազմանդամ ընտանիքներում ապրող տարեցներն իրենց ավելի երջանիկ են զգում։ Բացի այդ, տարեցների տարիքի աճի հետ նվազում է այն աստիճանը, որով նրանք իրենց երջանիկ են համարում։
Տարեց հարցվածների մոտ մեկ հինգերորդը (21%) ապրում է միայնակ: Ինչպես կարդում ենք հոդվածում, վիճակագրական վերլուծությունը ցույց է տալիս, որ տարեցների շրջանում առավել հանդիպում են այնպիսիք, ովքեր ապրում են երկու հոգանոց ընտանիքում: Բացի այդ, տարեցների կեսն ապրում է 3 հոգուց պակաս անդամանոց ընտանիքում, իսկ մյուս կեսը՝ 3 հոգուց ավելի ընտանիքներում։
Տարեցների ճնշող մեծամասնությունը (86%) չաշխատող թոշակառուներ են։ Տարեցների միայն մեկ տասներորդն է վարձու աշխատող կամ աշխատում է, բայց ոչ վարձու հիմունքներով։ Հարցվածների չնչին մասը (3%) զբաղվում է կենսապահովման գյուղատնտեսությամբ։
Տարեցների 62%-ը տանը համացանցի մշտական հասանելիություն չունի։ Բացի այդ, նրանք հազվադեպ են օգտագործում համակարգիչ կամ այլ հարմարանքներ/էլեկտրոնային սարքեր (բացառությամբ այն դեպքերի, երբ դրանք օգտագործվում են հեռուստահաղորդումներ կամ ֆիլմեր դիտելու համար): Ընդհանուր առմամբ, հարցվածների մոտ 30%-ը չունի ոչ գաջեթ/համակարգիչ, ոչ էլ դրա հետ աշխատելու տարրական հմտություններ։ Հարցվածների մեծամասնությունը (59%), ովքեր տանը ունեն էլեկտրոնային սարքեր կամ գիտեն, թե ինչպես օգտվել դրանցից (բոլոր հարցվածների մոտ 70%-ը) երբեք (0 ժամ) չեն օգտագործում այդ սարքերը այլ բանի համար, քան հեռուստաշոուներ կամ ֆիլմեր դիտելը:
Ինչ վերաբերում է առցանց հաղորդակցության բաղադրիչին, ինչպիսիք են հեռախոսազանգերը և տեսազանգերը, տարեցների մեկ երրորդը շաբաթական 1-5 զանգ է կատարում ընտանիքի, ընկերների հետ շփվելու և/կամ հաղորդակցվելու համար, իսկ մեկ հինգերորդ մասը՝ 6-ից 10 զանգ:
Աղբյուրը՝ netgazeti.ge