Ասպինձայի շրջանի միակ հայաբնակ գյուղը Դամալան է, կոլորիտային այս գյուղում մարդիկ աչքի են ընկնում ջավախքցուն վայել առատ հյուրասիրությամբ, անծանոթներին հարազատի պես ընդունելու, իրենց մշակույթն ու գյուղը գեղեցիկ ներկայացնելու կարողությամբ:
Դեպի գյուղ տանող նեղ ճանապարհը երկու կողմից ծառերով և գեղեցիկ բնությամբ է զարդարված, ինչը չենք կարող ասել հայաբնակ այլ գյուղերի դեպքում: Գյուղում գրեթե յուրաքանչյուրի այգին ողողված է գունային տարբեր երանգներով՝ ծաղիկներով, տարատեսակ մրգատու ծառերով և խիտ կանաչով:
Այստեղ մարդիկ հիմնականում զբաղվում են հողագործությամբ, բացի այդ նաև արտագնա աշխատանքի են մեկնում:
«Մենք այգիներում և հողատարածքներում, ոչ թե կոնկրետ մեկ կամ երկու բան ենք աճեցնում, այլ ամեն ինչից քիչ-քիչ, կլինի դա բանջարեղեն, հատապտուղ թե որևէ այլ բան: Շատ քիչ մթերք կա, որ մենք գնում ենք», — ասում է գյուղի բնակիչներից մեկը:
Գյուղում բացի վերոնշյալից, կան նաև պետական աշխատատեղեր: Jnews-ը զրուցել է Դամալա գյուղի գյուղապետ Մարտին Կերեկցյանի հետ, ով նշեց, որ անապահովների աշխատանքի տեղավորման ծրագրի շրջանակներում գյուղում աշխատանքով է ապահովել 70 մարդու: Նրանք աշխատում են գյուղում մաքրության և ջրի հետ կապված խնդիրների ուղղությամբ, բացի այդ բացվել է այդ գործերում գյուղապետին օգնելու, ինչպես նաև մշակույթի տան պահակի հաստիք:
Գյուղում մանկապարտեզ չկա, փոխանակ դրան շրջանի ղեկավարությունը տրանսպորտ է հատկացրել, որը առավոտյան ժամը 9-ին 30-35 երեխայի տանում է մանկապարտեզ և երեկոյան հետ է բերում:
Գյուղում կա նաև բարերարների կողմից բացած հացի փուռ, որտեղ աշխատում է 5 մարդ, փուռում եփում են հայկական լավաշ, որը վաճառվում է՝ և գյուղում, և թե գյուղից դուրս:
