Ախալքալաքում հանրային մունիցիպալ և համակարգված միջքաղաքային տրանսպորտի բացակայությունը շրջանի վաղեմի և սուր խնդիրներից է։ Խնդիրը շատ բազմաշերտ է՝ կա՛մ տրանսպորտ չկա, կա՛մ կա, բայց այն մասնավոր է և որևէ կերպ չի վերահսկվում իշխանությունների կողմից, և դրա գրաֆիկը միշտ չէ, որ հարմար է բնակիչներին։ Jnews-ը որոշել է պարզաբանել, թե ինչպես են վերաբերվում այս խնդրին 2024 թվականի խորհրդարանական ընտրություններին մասնակցող կուսակցությունները։
Վրաստանի խորհրդարանի ընտրությունների համար Jnews-ը հարցումներ է անցկացրել բնակչության շրջանում՝ բացահայտելու այն խնդիրները, որոնք այսօր անհանգստացնում են Ջավախքի ընտրողներին։ Այլ խնդիրների հետ մեկտեղ շատերը նշում են հասարակական տրանսպորտի բացակայությունը, որը շատ առումներով սահմանափակում է գյուղաբնակներին:
Jnews-ը հարցրել է այս խնդրի լուծման տեսլականի մասին տարբեր կուսակցությունների ներկայացուցիչներից, ովքեր պայքարում են 2024 թվականի ընտրություններում ախալքալաքցիների ձայների համար։
«Իհարկե, այդ հարցը արդիական է բնակչության համար, քանի որ նրանք, ովքեր գնում են Թբիլիսի, ունեն և՛ մեքենաներ, և՛ պետական բենզին, նրանք չգիտեն ո՛չ բենզինի գինը, ո՛չ էլ ճանապարհների վիճակը: Այս մարդիկ երբևէ չեն եղել ավտոկայանում և չգիտեն, թե ինչ վիճակում է այն։ Թողնենք մի կողմ երթուղիները, նայենք ավտոկայանի վիճակին։ Տարրական ցուցանակ չկա, որպեսզի մարդիկ կարողանան տեսնել երթուղայինների ժամանակացույցը։ Արդյո՞ք մեր մունիցիպալիտետը սա ինքնուրույն կարող է լուծել։ Իսկ ուսանողները և մարզիկնե՞րը։ Տանը երկու մարզիկ ունեմ, ամեն մրցման ժամանակ նույն խնդիրն է՝ ինչպե՞ս գնալ, ինչո՞վ գնալ։ Ամեն տարի նրանք ասում են, որ Ախալքալաքից ավտոբուս է լինելու դեպի Գորոդոկ, օրինակ՝ Խոսպիո։ Ես դա չտեսա: Մենք առաջարկում ենք դպրոցական ավտոբուսներ, անվճար սնունդ, մեր ծրագրում դա կա»։
«Անցյալ տարի ստորագրահավաք ստացանք մունիցիպալ տրանսպորտի վերաբերյալ, որի շրջանակներում ուզում ենք այն ներառել այս տարվա բյուջեում, այսինքն՝ կիրականացվի արդեն 2025 թվականին, հաստատ կունենանք 2 երթուղի, կտեսնենք դրական և բացասական կողմերը, և եթե նախագիծն իրեն արդարացնի, ապա մենք այն կշարունակենք: Դրան զուգահեռ աստիճանաբար ասֆալտապատվում են գյուղական ճանապարհները, և կամաց-կամաց կունենանք նման ծրագիր, որպեսզի տրանսպորտը սպասարկի մեր բնակչությանը, սա ներառված է մեր ծրագրերում»։
«Մենք ունենք ենթակառուցվածքային ծրագիր ողջ Վրաստանում, ոչ միայն Ջավախքում, դա մեզ համար ամենակարևորն է: Մենք պատրաստվում ենք կազմակերպել մեծ դոնորների համաժողով՝ գումարներ ներգրավելու և 4-5 տարի հետո ճանապարհների, ջրամատակարարման, գազամատակարարման, ինտերնետի և կողյուղու խնդիրը գործնականում վերացնելու համար։ Սա անպայման մենք պետք է ընդմիշտ լուծենք 4, առավելագույնը 5 տարում։ Եվ այս ամենը պետք է արվի եվրոպական մակարդակով։ Ինչ վերաբերում է տրանսպորտին, շատ կարևոր է, որ մենք ունենք լավ ճանապարհներ, և ամենամեծ խնդիրն այն է, որ, միգուցե, կենտրոնական ճանապարհները կապված են որոշ գյուղերի հետ, բայց հենց գյուղերում ճանապարհներ գրեթե չկան։ Մունիցիպալ տրանսպորտը առաջնային անհրաժեշտություն է: Մենք ունենք օրենք բարձրլեռնային և սահմանամերձ բնակավայրերի մասին։ Մենք պատրաստվում ենք կատարելագործել այս օրենքը, որպեսզի բարձրալեռ շրջաններն ավելի մեծ աջակցություն ստանան պետության կողմից»։
«Եթե տրանսպորտի հարցը բաց ենք թողել, այսինքն՝ ինչ-որ մեկն ուզում է 5 լարիով տանել, մեկը՝ 3 լարիով, ապա այս հարցը վերահսկելն արդեն անիրատեսական է, քանի որ սա սեփականություն է և, կարելի է ասել, տրանսպորտային բիզնես։ Սա պետք է լինի մունիցիպալ հատուկ հաստատություն, կամ դրանով պետք է զբաղվի ավտոկայանը: Ավտոկայանը հավաքում է իր հարկերը, բայց չի կարող հետևել գներին: Գները կարելի է վերահսկել այն դեպքում, եթե դուք մարդուն ինչ-որ բանով ապահովում եք՝ բենզինով կամ տեխնիկայով։ Սա ազատ շուկայական իրավունք է, մարդն ասում է՝ ես այսքան եմ ծախսում բենզինի վրա, կամ իմ ավտոպահեստամասերն արժեն այսքան։ Խորհրդային Միությունից հետո տրանսպորտը ցավոտ խնդիրներից է եղել»։
«Մեր կուսակցությունը, միանշանակ, տրանսպորտի հետ կապված ծրագրեր ունի: Այս կառավարությունը դեռ մի բան է անում, օրինակ՝ ճանապարհների մասով, ինչ-որ բան արվում է, փոփոխություններ կան։ Եվ հիմա էլ շատ ջանք չի պահանջում համապատասխան համակարգ ստեղծելը և դա պետք է ստեղծել։ Միանշանակ, եթե մեզ ընտրեն, մենք այն կստեղծենք։ Մեքենաների մեկ սովորական ավտոպարկ տարբեր ուղղություններով և սեփական վարորդներով։ Մենք նման փորձ ունենք Խորհրդային Միությունից։ Սա հեշտությամբ լուծվող հարց է, և մենք անպայման դա կլուծենք»:
«Մեր առաջնահերթություններից է իրական ինքնակառավարում ունենալը, տեղական խնդիրները պետք է լուծվեն տեղում: Քաղաքացիներն ավելի լավ պետք է իրազեկված լինեն տեղական կարիքների մասին, իսկ սահմանափակումներն ու կենտրոնական իշխանության անհարկի միջամտությունը խանգարում է տեղական խնդիրների լուծմանը: Հարկային բարեփոխումների արդյունքում, մարզային եկամուտները պետք է ծախսի հենց մարզը, և այդ ռեսուրսները չպետք է տնօրինվեն կենտրոնական իշխանության ներկայացուցչի կողմից, ինչի արդյունքում կարճաժամկետ հեռանկարում կվերացվեն բոլոր խնդիրները, այդ թվում՝ տրանսպորտային։ Կզարգացվեն նաև տեղական ներքին տրանսպորտային ցանցը, միջքաղաքային ենթակառուցվածքները»։
