Վրաստանի նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին ամենամյա զեկույցով է հանդես եկել երկրի խորհրդարանում: Երկրի նախագահն ընտրել է խորհրդանշական ամսաթիվ` Ապրիլի 9-ը` 1989-ին Թբիլիսիում տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձությունների օրը և 1991-ին երկրի անկախության հռչակման օրը: Նախագահն իր խոսքը սկսել է խնդրելով ներկաներին մեկ րոպե լռությամբ հարգել Վրաստանի չորս քաղաքացիների հիշատակը, ովքեր մահացել են ապրիլի 7-ին, երբ փորձել են անցնել Էնգուրի գետը:
1989-ի եւ 1991-ի ապրիլի 9-ի դեպքերի մասին
«Այսօր մենք հանդիպում ենք Վրաստանի խորհրդարանում, որտեղ ուղիղ 30 տարի առաջ ստորագրվեց Վրաստանի անկախության վերականգնման ակտը: Ես այս օրն ընտրեցի ամենամյա զեկույցի համար, քանի որ այս ամսաթիվը կապված է մեր երկրի նորագույն պատմության կարևոր իրադարձությունների հետ: Ապրիլի 9-ն ավելի հաճախ ասոցացվում է 1989 թվականի ողբերգության ու սգի հետ: Սակայն 1991 թվականի Ապրիլի 9-ն այս ողբերգությունը վերածեց հաղթանակի խորհրդանիշի»:
Կորոնավիրուսային համավարակի մասին
«Եթե ինչ-որ մեկը կարծում է, որ նման մասշտաբի աղետի հետ հնարավոր է միայնակ պայքարել, կամ որևէ քաղաքական ուժ կհաղթի մեկ ուրիշի պարտության արդյունքում, դա նշանակում է, որ մենք ոչինչ չենք հասկանում այս իրավիճակից և չունենք ազգային պատասխանատվության զգացում: Հիմա հաղթելու ժամանակը չէ: Կամ մենք միասին ենք գոյատեւելու, կամ՝ ոչ: Անհրաժեշտ է մեր դիրքերը մերձեցնել, միավորել մեր գիտելիքներն ու փորձը: Նմանատիպ ժամանակներում ես միանգամայն անընդունելի եմ համարում, երբ առանց որևէ մարդասիրության և կարեկցանքի, արտասահմանում աշխատող որոշ վրացիներ միայն քննադատում են երկրի ռազմավարությունը, փոխարենը ոչինչ չեն առաջարկում, և դրանով սերմանում են անվստահություն և հուսահատության զգացում»:
Տնտեսության և լոքդաունի մասին
«Ոմանք կարծում են, որ տնտեսությունը պետք է լինի բացարձակ առաջնահերթություն և պետք չէ կրկին գործարկել արգելափակումներ կամ սահմանափակումներ: Մյուսները անվերապահ գերակայություն են համարում մարդկանց առողջությունն ու կյանքը: Այս ճգնաժամը հաղթահարելու համար մեզ ավելի քան երբևէ պետք է համերաշխություն: Համատեղ ջանքեր` ներառական մոտեցումների և սոցիալական պատասխանատվության միջոցով տնտեսությունը վերակենդանացնելու, ներդրումներ գրավելու և մեր հասարակության մեջ ամենախոցելի շերտին ներգրավեծու համար»:
«Նամախվան» ՀԷԿ-ի կառուցման մասին
«Մի կողմից, հասարակությունը, որի խնդիրները ես լավ եմ հասկանում և կիսում, պահանջում է բնության պաշտպանությունը կոպիտ միջամտությունից: Տեղի բնակչությունը, և ոչ միայն, դիմում է շրջակա միջավայրին սպառնացող վտանգներին, տարածաշրջանում գյուղատնտեսությանը, գինեգործության և զբոսաշրջության ներուժին: Մյուս կողմից, կան մարդիկ, ովքեր ցանկանում են ներդրումներ գրավել, վերականգնել տնտեսությունն ու էներգետիկ անկախությունը՝ դիմելով մարդկանց խնդիրների լուծմանը: Երկու կողմերն էլ լավ փաստարկներ ունեն: Կարևոր եմ համարում հաշվի առնել երկու տեսակետները: Սա պահանջում է ավելի շատ հաղորդակցություն, բոլոր փաստարկների և հնարավոր սպառնալիքների ավելի շատ վերլուծություն: Անհրաժեշտ է ստեղծել պետական հանձնաժողով, որտեղ տնտեսագետները, էներգետիկ փորձագետները, բնապահպանական կազմակերպությունները, տեղական և օտարերկրյա փորձագետները կքննարկեն ոչ միայն որոշակի ՀԷԿ-ի ճակատագիրը, այլև էներգետիկ ոլորտի հետագա ծրագրերն ու հեռանկարները: Նման քննարկումները պետք է լինեն հնարավորինս հրապարակային: Անհրաժեշտության դեպքում այդ նպատակով կարող է օգտագործվել նախագահական պալատի հարթակը»:
Ընդդիմության մասին
«Չեմ կարող պատկերացնել, որ օկուպացիայի դեմ պայքարող երկրում, որի գործընկերներն են Եվրոպան և Ամերիկան, քաղաքացիներն իրենք, հակառակ Վրաստանի շահերին, անցկացնեն միանգամայն անարժան արշավ՝ վարկաբեկելով այն և նույնիսկ լոբբինգով պատժամիջոցներ: Կարելի է մտածել, որ սա թուլացնում է քաղաքական մրցակցին և ամրապնդում սեփական քաղաքական նպատակները: Բայց նրանք, ովքեր լավ են ճանաչում Եվրոպան և Ամերիկան, հասկանում են, որ դա այդպես չէ, և վնասը հասցվում է բուն երկրին, նրա հեռանկարներին, օժանդակության դեմ պայքարում նրա աջակցությանը, տնտեսական ընդլայնմանը կամ եվրատլանտյան իրական ինտեգրմանը: Հետեւաբար, ընդդիմությունից պահանջվում է ավելի շատ գիտակցություն ցուցաբերել»:
Արևմուտքի միջնորդության մասին
«Ես ուզում եմ հրապարակավ և ամբողջ հանրության անունից, որը երբեմն ավելի շատ բան է հասկանում, քան քաղաքական էլիտան, հայտարարել, թե որքանով երկիրը կարիքն ունի իր բարեկամների աջակցության: Ես ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել եվրոպացի և ամերիկացի միջնորդներին և հավաստիացնել նրանց, որ իրենց ջանքերն ապարդյուն չեն անցել: Շատ ցավում եմ, որ մենք դեռ չենք կարողացել համաձայնության գալ: Երկու կողմերն էլ պետք է զիջումների գնային ԵՄ ներկայացուցչի կողմից առաջարկներով: Բայց, ցավոք, նրանցից ոչ ոք համարձակություն չունեցավ, գուցե նույնիսկ արիություն՝ փոխզիջման գնալու»:
Ճգնաժամը հաղթահարելու մասին
«Իշխանությունների համարձակություն չունեցան երկրի կայունությունն ու ժողովրդավարական առաջընթաց հաստատելու, Եվրոպայի հետ դաշինքը վեր դասելու անհատական «մանրուքներից»: Եվ հուսով եմ, որ դա տեղի կունենա: Ընդդիմությունը պետք է ազատվի շանտաժից և արտաքին ճնշումներից, հարգի իր ընտրողներին և ընտրի քաղաքականապես ընդունելի միակ ճանապարհը՝ վերադառնա բազմակուսակցական խորհրդարան: Խորհրդարան, որն ընդդիմության գործունեության համար աննախադեպ հնարավորություններ է բացում, այն մարդկանց համար, ովքեր իսկապես ցանկանում են քաղաքականորեն ակտիվ լինել»:
Աղբյուրը՝ Sova.news