Այսօր Ախալքալաքում անցկացվեց բողոքի ակցիա Ռուսաստանի և Հայաստանի հետ Վրաստանի սահմանների փակման դեմ: Հավաքվածները պահանջում էին բացել սահմանները, որպեսզի նրանք կարողանան մեկնել արտագնա աշխատանքների:
Այսօր՝ հունվարի 31-ին, ժամը 13: 00-ին, Ախալքալաքի կենտրոնական հրապարակում՝ քաղաքապետարանի մերձակայքում, սկսեցին հավաքվել մարդիկ: Նրանք գալիս էին Ախալքալաքի և Նինոծմինդայի մունիցիպալիտետների տարբեր գյուղերից, կային երիտասարդներ և ոչ միայն: Բողոքողների մեծ մասը Ջավախքի այն բնակիչներն էին, ովքեր ամեն տարի մեկնում են Ռուսաստան աշխատելու:
Սկզբում մարդիկ մի փոքր շփոթված էին և զարմացած իմանալով, որ կազմակերպիչ չկա:
Արդեն կեսօրին տարածաշրջանային լրագրողները հավաքվել էին քաղաքի կենտրոնում: Նրանք նույնպես, տեսնելով, որ կոնկրետ կազմակերպիչ չկա, շփոթված վիճակում էին: Նրանք մոտենում էին տարբեր անհատների և հարցնում, թե որն է այս ակցիայի նպատակը:
Սկզբում մարդիկ քիչ էին, բայց հետո նրանց թիվը հասավ մոտ երեքհարյուրի:
Բոլորն ասում էին, որ ակցիայի մասին իմացել են ԶԼՄ-ներից և սոցիալական ցանցերից: Տեղեկանալով կազմակերպչի բացակայության մասին, հավաքվածները չգիտեին, թե որն է լինելու հաջորդ քայլը և ցանկանում էին ցրվել, բայց հետո ինչ-որ մեկը սկսեց լրագրողների հետ խոսել սահմանների փակման հետ կապված խնդիրների մասին:
«Այս հարցը վերաբերում է մեզ բոլորիս: Ոչ բոլորը կարող են զբաղվել հողագործությամբ, նրանք ապրուստի միջոցները գտնում են խոպանում », – ասաց Քարսեպ գյուղից Արմեն Փամբուխչյանը:
Ակցիայի նպատակն էր իշխանություններին հասցել Հայաստանի և Ռուսաստանի հետ սահմանները բացելու իրենց պահանջը:
«Մեր հիմնախնդիրը Հայաստանի և Ռուսաստանի հետ ճանապարհներն են (խմբ. նկատի ունի սահմանների բացումը): Մենք արդեն սովի մեջ ենք, եթե այսպես շարունակվի, մարդիկ կմեռնեն: Անձամբ ես չեմ մեկնում, բայց իմ հարազատներն ու ընկերները գոյատևում են աշխատելով Ռուսաստանում: Մեր նպատակն է սոցիալական խնդիրը լուծելը: Միգուցե մեր այսօրվա հանրահավաքով չլուծվի այս հարցը, բայց պետությունը կտեղեկանա, որ մարդիկ դժգոհ են, և նրանք այլևս չեն կարող այսպես շարունակել ապրել », – ասաց Սաղաթել Փիլոյանը:
«Ես նախորդ տարի չմեկնեցի խոպան, այս տարի չգիտեմ ինչ անել, ինչ հոգեպահուստ ունեի, արդեն ծախսվել է: Մնում է տունը գրավադնել ու մնալ առանց դրա: Բնակչությունն ապրում է վարկերով, բայց մենք չգիտենք, թե ինչով մարել, բոլորը վարկեր ունեն բանկում: Մարդիկ արդեն հայտնվել են անելանելի վիճակում և ստիպված են պահանջել սահմանների բացումը », – ասաց Բավրա գյուղի բնակիչներից մեկը:
Ակցիայի մասնակիցներից Արթուր Մարգարյանն ասաց, որ մարդիկ ունեն ոչ միայն ֆինանսական, այլ նաեւ հոգեբանական խնդիրներ:
«Բացեք ճանապարհները, թողեք մարդիկ գնան, միևնույն է, սահմանափակումներն արդյունք չեն տալիս», – ասաց նա:
Իրենց բողոքներն ու գանգատները արտահայտեցին նաև տեղի ռեստորանների և հարսանյաց տների աշխատակիցները, ովքեր մնացել են առանց եկամտի աղբյուրի:
«Թողեք աշխատենք: Մենք երեխաներ ունենք, նրանք սնվել են ուզում, մենք չենք կարող երեխաներին ասել, որ քաղցրավենիք կերեք շաբաթը միայն մեկ անգամ: Ես հասկանում եմ, ոչ ոք չի ցանկանում հիվանդանալ»:
«Արդեն մեկ տարուց ավելի է ես չեմ տեսել իմ երեխաներին և թոռներին: Ես ուզում եմ ճանապարհը բացեն և մեզ աշխատելու հնարավորություն տան », – ասաց Մարինա Ավետիսյանը:
Կարտիկամ գյուղից մի երիտասարդ էլ ասաց, որ ինքը երաժիշտ է և չգիտի, թե ինչպես կարելի է գումար վաստակել այս ճգնաժամային շրջանում:
«Հարսանիքներն ու այլ միջոցառումները չեն թույլատրվում, ես ապրում եմ բանկից վերցրած վարկերով և չգիտեմ, թե երբ կկարողանամ այն մարել», – ասաց երիտասարդը:
Դիլիսկա գյուղից Գագո Նահատակյանը համաձայն է աշխատել այստեղ, եթե կարողանա աշխատանք գտնել:
«Եթե այսպես շարունակվի, մենք կմեռնենք: Թող այստեղ աշխատատեղեր բացեն և մենք կմնանք այստեղ, կամ էլ թող բացեն, կգնանք, կաշխատենք և կվերադառնանք մեր երկիր: Սա մեր հայրենիքն է: Նույնիսկ կարտոֆիլը չի վաճառվում, իսկ եթե վաճառվում էլ է, ապա շատ ցածր գնով: Խանութներում ամեն ինչ թանկացել է », – ասում է նա:
Բողոքի ակցիան տևեց մեկ ժամից քիչ ավել:
Տեղական ինքնակառավարման մարմիններից ոչ ոք ակցիային ներկա չէր գտնվում: Բողոքողները պայմանավորվեցին մի քանի օրից կրկին հավաքվել և հրավիրել ղեկավարներին: