Թե ինչպես են աշխատում Ախալքալաքի ոչ կառավարական կազմակերպությունները և ինչ մարտահրավերների են նրանք բախվում քաղաքացիական հատվածը սահմանափակող մի շարք օրենքների ընդունումից հետո՝ Jnews-ի նյութում։
Վրաստանի քաղաքացիական հատվածը կարևոր դեր է խաղացել ժողովրդավարական հասարակության կառուցման, կառավարման թափանցիկության ապահովման և մարդու իրավունքների պաշտպանության գործում։ 1990-ականներին անկախության վերականգնումից ի վեր ոչ կառավարական կազմակերպությունները (ՀԿ-ներ) ակտիվորեն մասնակցել են երկրի հասարակական-քաղաքական կյանքին։ Նրանց դերը հատկապես զգալի է եղել մարդու իրավունքների, կրթության, սոցիալական օգնության և ընտրությունների մոնիթորինգի ոլորտներում։
Վրաստանի բազմաթիվ ՀԿ-ներ համագործակցել են միջազգային կազմակերպությունների և դոնորների հետ, ինչը նրանց թույլ տվեց ոչ միայն իրականացնել նշանակալի նախագծեր, այլև ներդնել քաղաքացիական ներգրավվածության լավագույն փորձը: Ոլորտը հատկապես ակտիվորեն զարգացավ այնպիսի խոշոր քաղաքներում, ինչպիսիք են Թբիլիսին, Քութայիսին և Բաթումին, ինչը պարզ դարձավ ավելի ուշ, երբ բողոքի ցույցեր բռնկվեցին կառավարության մի շարք օրենքների շուրջ:
Ախալքալաքի քաղաքացիական հասարակության ոլորտը միշտ էլ ավելի քիչ զարգացած է եղել, քան երկրի կենտրոնական շրջաններում։ Դրա համար կան բազմաթիվ պատճառներ, այդ թվում՝ շրջանի պատմական և էթնիկական առանձնահատկությունները, ինչպես նաև սահմանափակ ռեսուրսները և տեղեկատվության հասանելիությունը։ Սակայն, վերջին տարիներին տեղական ՀԿ-ների և երիտասարդական նախաձեռնությունների ակտիվությունն աստիճանաբար աճել է։ Նրանց աշխատանքի հիմնական ոլորտներն են միջմշակութային երկխոսությունը և ինտեգրումը, երիտասարդական առաջնորդության զարգացումը, քաղաքացիական կրթությունը, լեզվական և կրթական հավասարության խթանումը, տեղական զարգացումը և քաղաքացիների ներգրավվածությունն որոշումների կայացման գործընթացում։ Որոշ կազմակերպություններ համագործակցում են միջազգային հիմնադրամների և վրացական ՀԿ-ների հետ՝ տեղական քաղաքացիական հասարակության կարողությունները հզորացնելու համար։
Սակայն, արդեն մի քանի ամիս է, ինչ Վրաստանի տարբեր կազմակերպություններ, այդ թվում՝ Ախալքալաքում, բախվել են բազմաթիվ մարտահրավերների, որոնց պատճառով որոշները ստիպված են եղել փակվել, մյուսները՝ անցնել սպասման ռեժիմի, իսկ մյուսները շարունակել գործել սեփական վախով և ռիսկով։
Ի՞նչ է ասում Ախալքալաքի ոչ կառավարական սեկտորը
Սերգեյ Խաչատրյան, Ախալքալաքի LAG՝
«Մենք ներկայումս ունենք երկու նախագիծ։ Մեզ ֆինանսավորողներն ունեն համապատասխան թույլտվություններ։ Մեկ նախագիծը վերաբերում է ընտանեկան բռնությանը, մյուսը՝ մեդիագրագիտությանը։ Մինչ օրս մենք որևէ խնդիր չենք ունեցել»։
Լելյա Ռայիսյան
«Ներկայումս մեր կազմակերպությունն ակտիվորեն ներգրավված չէ. մենք չունենք որևէ ֆինանսավորվող նախագիծ։ Սակայն կանանց հետ նախկինում իրականացված միջոցառումները շարունակվում են։ Մենք անցկացնում ենք տարբեր թեմաներով դասընթացներ և փորձում ենք կանգ չառնել։ Մենք ֆինանսներ չունենք, բայց շարունակում ենք մեր աշխատանքը կամավորական հիմունքներով»։
Մենք դեռևս որևէ նամակ չենք ստացել Հակակոռուպցիոն բյուրոյից։ Ես արդեն ավարտել եմ բոլոր ընթացիկ նախագծերը. նորերը դեռևս չկան»։
Մախարե Մացուկատով, «Ախալքալաքի կարտոֆիլ» ասոցիացիայի տնօրեն
«Ամեն ինչ վատ է։ ՀԿ-ն ներկայումս չի աշխատում։ Մեզ հրավիրել են մի քանի համաժողովների, այդ թվում՝ գյուղատնտեսության վերաբերյալ, բայց որպես կազմակերպություն՝ մենք դեռևս ոչինչ չենք անում։ Պատճառը ֆինանսավորման բացակայությունն է»։
Շորենա Թեթվաձե, Մեծահասակների կրթության կենտրոնի տնօրեն
«Մենք ներկայումս ունենք DVV-ից ֆինանսավորում, բայց այս տարի այլ նախագծեր չենք ունեցել: Մենք ներկայացրել ենք նախագծերի հայտեր, բայց հաստատում չենք ստացել: Հնարավոր է՝ դոնորները որոշել են, որ այս փուլում ֆինանսավորում հատկացնել չարժի:
Չգիտեմ, թե ինչպես ենք աշխատելու հետագայում: Եթե ֆինանսավորում լինի, կշարունակենք: Եթե ոչ, հավանաբար կանցնենք վճարովի դասընթացների: Կտեսնենք, թե ինչպես կընթանան գործերը»:
«Ապագայի կորպուս» ՀԿ-ի տնօրեն
«Մեր կազմակերպությունը երկար ժամանակ ֆինանսավորում չունի։ Մենք պաշտոնապես չենք փակվել, բայց նաև ակտիվորեն չենք գործում։ Կազմակերպության բանկային հաշիվը փակվել է 2016 թվականին։
Այնուամենայնիվ, ես դեռևս հրավերներ եմ ստանում մասնակցելու տարբեր միջոցառումների՝ հիմնականում սոցիալ-տնտեսական։ Վերջերս, օրինակ, ինձ Թբիլիսիից հրավիրել էին զբոսաշրջության համաժողովի»։
