Ընտրություններից առաջ երկրորդ տարին անընդմեջ տարածվում է քարոզարշավի տեսանյութ, որում շեշտվում է խաղաղության առավելությունները պատերազմի նկատմամբ: Տեսանյութում տեսողական և իմաստային համեմատություն է կատարվում՝ հակադրելով Վրաստանում խաղաղ իրավիճակն Ուկրաինայում ռազմական հակամարտության հետ: Սա օգտագործվում է որպես փաստարկ՝ ներկայիս քաղաքական կուրսի օգտին:
Սակայն, նման քարոզարշավի նկատմամբ հանրության արձագանքը մնում է երկիմաստ։ Բնակչության մի մասը նման տեսանյութերն ընկալում է որպես անբարո և ոչ էթիկ՝ համարելով, որ պատերազմը և մարդկային տառապանքը քաղաքական նպատակներով օգտագործելն անթույլատրելի է։ Ընտրողների մեկ այլ մասի համար տեսանյութը հանդես է գալիս որպես նախազգուշացում կամ վախեցնող ազդանշան՝ ամրապնդելով երկրում կայունության և խաղաղության պահպանման կարևորության մասին կարծիքը։ Տեսանյութն առաջացնում է տարբեր հույզեր և գնահատականներ, ինչն ընդգծում է թեմայի զգայունությունը և քաղաքական հաղորդակցությանը պատասխանատու մոտեցման անհրաժեշտությունը։
«Բազմազգ Վրաստան» համաքաղաքացիական շարժման նախագահ Առնոլդ Ստեփանյանի խոսքով՝ ընտրարշավի ընթացքում ընդդիմության կողմից ընդդիմախոսներին վարկաբեկելն արդյունավետ և հաճախակի օգտագործվող մեթոդ է։ Սակայն, նրա կարծիքով, ի տարբերություն կառավարության քարոզարշավի, ընդդիմությունը հիմնվում է փաստերի վրա և օգտագործում է իր հակառակորդների իրական թերությունները։
«Դա ոչ էթիկ է և կեղտոտ։ Այսկերպ վարվել չի կարելի, քանի որ այնտեղ մահանում են մարդիկ։ Ակնհայտ է, որ որոշ մարդիկ դա օգտագործում են իրենց նպատակների համար։ Քաղաքական գործիչը՝ փորձելով հաղթել ընտրություններում, հաճախ հրաժարվում է զգացմունքներից, բարոյական և արժեքային սկզբունքներից։ Որոշ կուսակցություններ հենց այդպես են վարվում՝ ոչ միայն Վրաստանում։ Նրանք հաղթում են կոպիտ՝ օգտագործելով ամեն ինչ, ինչ հնարավոր է։ Դա պրագմատիկ, բայց կեղտոտ մոտեցում է՝ ինչպես սև PR-ը, ընդդիմախոսների վրա ցեխ նետելը, որում երկու կողմերն էլ գերազանցում են։ Մեր մոտ ընտրությունները կեղտոտ են, հատկապես նախընտրական շրջանում, և դա տեսանելի է երկու կողմերից էլ։
Սա պրագմատիզմի հարց է։ Նման մեթոդներ կիրառող քաղաքական կուսակցությանը կարելի է հասկանալ հաղթելու ցանկության տեսանկյունից։ Նրանք խաղում են բնակչության վախերի վրա։ Ես PR տեխնոլոգ չեմ, բայց երկար տարիների դիտարկման ընթացքում հասկացել եմ, թե ինչպես է դա գործում։ Պրագմատիկ տեսանկյունից քայլն արդարացված է, բայց բարոյական տեսանկյունից՝ զզվելի է», — ասում է նա։
