Վերջին տարիներին Վրաստանում զբաղվածության մակարդակը աճում է։ Աճում են տնտեսությունը, բնակչության մի մասի եկամուտները, դրամական փոխանցումները և միջին ամսական աշխատավարձը, սակայն երկրի տնտեսական իրավիճակը դեռևս անհամաչափ է։
Հասարակության մի մասին հաջողվում է և՛ ավելացնել սպառումը, և՛ կուտակել խնայողություններ։ Օրինակ՝ 2025 թվականի հունիսի վերջին բանկային ոլորտում տեղադրված ավանդների ծավալը (բացառությամբ միջբանկային ավանդների) կազմել է 60.77 միլիարդ լարի, ինչը 1.85 միլիարդ լարիով (3.15%-ով) ավելի է նախորդ ամսվա տվյալներից (բացառությամբ փոխարժեքի ազդեցության՝ 3.00%-ով)։ Բացի այդ, Ազգային բանկի տվյալներով՝ ավանդների տարեկան աճը, առանց փոխարժեքի ազդեցության: Ընտանիքների 35%-ն աղքատության ռիսկի տակ է։
Չնայած բնակչության որոշակի մասը կարողանում է կուտակել հարստություն և խնայողություններ անել, որոշները դեռևս ունեն միայն բավարար եկամուտ՝ ներկայիս կարիքները հոգալու համար։ Ինչպես BusinessPressNews-ին հայտնել է վիճակագիր Սոսո Արչվաձեն, սոցիալապես խոցելի տնային տնտեսությունների բաժինը կազմում է 35%։
«Վրաստանի քաղաքացիների որոշակի մասը հարստություն է ստեղծում, ինչը արտացոլվում է ինչպես սպառման, այնպես էլ ավանդների աճով։ Սա նաև արտացոլվում է նրանում, որ արտասահմանից դրամական փոխանցումների քանակը տարեցտարի բավականին բարձր մակարդակի վրա է։ Վրաստանի քաղաքացիները բավականին մեծ սպառողներ են իրենց ընտանիքի անդամների կողմից արտասահմանից ուղարկված միջոցների։ Հետևաբար, այն պնդումը, որ Վրաստանի քաղաքացիները ի վիճակի չեն հարստություն ստեղծել, ինձ համար չափազանցեցված է թվում։ Հնարավոր է, որ որոշակի մասը ի վիճակի չէ անընդհատ խնայել և զբաղված է միայն ընթացիկ կարիքները բավարարելով։
«Վարձու աշխատողների թվի աճը, անկասկած, դրական երևույթ է։ Սակայն, առայժմ յուրաքանչյուր 100 ընտանիքի հաշվով ընդամենը 85 վարձու աշխատող կա։ Եթե հաշվի առնենք, որ Վրաստանի քաղաքային բնակավայրերում, հատկապես մայրաքաղաքում, կան ընտանիքներ, որտեղ երկու կամ ավելի վարձու աշխատողներ են, ապա պարզվում է, որ առանց աշխատավարձի մնացած ընտանիքների թիվը ոչ թե 15% է, այլ շատ ավելի՝ մոտ 35%։ Այս խումբն ամենախոցելին է, քանի որ նրանք չեն կարողանում համակարգված կերպով խնայել գումար, և նրանց ներկայիս եկամուտը հիմնականում օգտագործվում է միայն ընթացիկ կարիքները հոգալու համար», — նշում է Արչվաձեն։
Վիճակագրի պնդմամբ, այս 35%-ը պետք է համարվի աղքատության նկատմամբ խոցելի և տարբեր տեսակի սոցիալական աջակցության կարիք ունեցող։
«Վերջին տվյալներով՝ Վրաստանում միջին աշխատավարձը կազմում է մոտ 2100 լարի, սակայն միջին աշխատավարձն ավելի ցածր է։ Եթե կլորացնենք, ապա, կոպիտ ասած, մոտ մեկ միլիոն մարդ զբաղված է, մոտ 500,000 մարդ ունի մաքուր աշխատավարձից ցածր եկամուտ։ Կոպիտ ասած՝ սա 900-950 լարիի սահմաններում է։ Հաշվի առնելով, որ սա սոցիալապես ամենախոցելի խումբն է, պետք է ենթադրել, որ այս կոնտինգենտը խոցելի է աղքատության և ծառայությունների անհասանելիության առումով, որը կոչվում է կուտակելու անկարողություն։ Այս 35%-ը այն կոնտինգենտն է, որը տարբեր մեթոդների մշակման արդյունքում դեռևս աղքատության վտանգի տակ է։
Նույնիսկ ԱՄՆ-ում հաշվի են առնում ոչ միայն աղքատության շեմից ցածր ապրող քաղաքացիների թիվը, այլև նրանց, որոնց եկամուտն աղքատության շեմից ավելի քան 25%-ով ցածր է։ Նրանք պաշտոնապես չեն դասակարգվում որպես աղքատ, բայց գտնվում են ռիսկի խմբում, և պետությունը նույնպես որոշակի սոցիալ-տնտեսական հանդուրժողականություն է ցուցաբերում՝ հոգ տանելով նրանց մասին տարբեր նպաստների և սուբսիդիաների միջոցով։ Վրաստանում մենք պետք է կենտրոնանանք ամենախոցելի խմբի՝ 35%-ի վրա, որը պահանջում է ավելի մեծ ուշադրություն։
