Այսօր Վրաց լեզվի օրն է, այս օրը որպես տոն սահմանվել է 35 տարի առաջ՝ 1990 թվականին՝ ի պատիվ 1978 թվականի ապրիլի 14-ի, երբ վրաց ժողովրդին հաջողվեց պաշտպանել մայրենի լեզվի՝ պետական ​​լեզվի կարգավիճակը։

1978 թվականին ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի հրամանագրով Վրաստանում վրացերենի փոխարեն ռուսերենին տրվեց պետական ​​լեզվի կարգավիճակ։ 1978 թվականի ապրիլի 14-ին ավելի քան 100 հազար մարդ դուրս եկավ բողոքի ցույցի Ռուսթավելիի պողոտա, որի արդյունքում պաշտպանվեց վրացերենի՝ որպես պետական ​​լեզվի կարգավիճակը։

Այն ժամանակ բողոքի ցույցերի խորհրդանիշն էր «Դեդա Էնա» (დედა ენა — «Մայրենի խոսք») դասագիրքը՝ վրացերեն հիմնական ընթերցանության գիրք երեխաների համար, որը գրվել և հրատարակվել է Յակոբ Գոգեբաշվիլիի կողմից 1865 թվականին: Ժամանակակից վրացական կրթական համակարգում Դեդա Էնան դեռևս հիմք է հանդիսանում հիմնական այբուբենի և ընթերցանության դասագրքի համար:

2013 թվականին «Դեդա Էնա» ներառվել է Վրաստանի ոչ նյութական մշակութային ժառանգության ցանկում։

Ժամանակակից վրացերենում կա 17 բարբառ։

Հնագույն ժամանակներից վրացերենը եղել է Անդրկովկասի բնիկ բնակչության լեզուն՝ արևելքում՝ Իբերիա, իսկ արևմուտքում՝ Կոլխիդա (Կոլխեթերեն)։

Վրացերենը պահպանել է շարունակական գրավոր և գրական ավանդույթ, որն առաջացել է քրիստոնեության ընդունումից անմիջապես հետո (մ.թ. 4-րդ դար):

Վրացերենում կա 5 ձայնավոր և 28 բաղաձայն հնչյուն։

Ժամանակակից վրացական այբուբենը բաղկացած է 33 տառից և ստեղծվել է ոչ ուշ, քան 5-րդ դարում։

2016 թվականին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն վրացական գրի բոլոր երեք տեսակները ներառել է ոչ նյութական մշակութային ժառանգության ցանկում։