Վերջին տարիներին Ջավախքի երիտասարդների շրջանում պոպուլյար է դարձել տուրիզմի ուղղությունը որպես մասնագիտություն ընտրելը։ Սակայն բարձրագույն կրթություն ստանալուց հետո արդեն տուրիզմի ոլորտում մասնագիտացած երիտասարդները չեն կարողանում հաստատվել, քանի որ Ջավախքում տուրիզմը չի զարգանում։
Մինչև կորոնավարակի համաճարակը Ջավախքում զգացվում էր տուրիզմի զարգացման պոտենցիալ։ Այս ուղղությամբ գործնական քայլեր էին ձեռնարկվում, այսինքն՝ տարբեր ծրագրեր էին իրականացվում, ինչից ելնելով էլ երիտասարդները սկսեցին ավելի հաճախակի ընտրել տուրիզմի մասնագիտությունը։
Ծաղիկ Սերոպյանն Ախալքալաքի շրջանի Ազավրեթ գյուղից է: Նախնական կրթությունն ստացել է Ազավրեթ հանրային դպրոցում, այնուհետև բարձրագույն կրթությունը շարունակել է Թբիլիսիի պետական համալսարանում։ 2023 թվականին Ծաղիկը գերազանց առաջադիմությամբ ավարտել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի բիզնես և էկոնոմիկա ֆակուլտետի տուրիզմի բաժինը։ Թե ինչո՞ւ է մեր հերոսուհին ընտրել տուրիզմի բաժինը, պատմում է․
«Մի օր մեր գյուղում զբոսաշրջիկների հանդիպեցի, նրանք ձիերով շրջում էին մեր լեռներում, և ես մտածեցի, որ իրենք մեր պատմության և աշխարհագրական դիրքի մասին երևի ոչինչ չգիտեն։ Այդ պահը կարծես մի փոքրիկ կայծ լիներ, որը փոխեց իմ տեսադաշտը։ Ես սկսեցի խորհել՝ ինչո՞ւ չեմ կարող զբաղվել մի բանով, որը միավորում է իմ սերը բնության, պատմության և ճամփորդության նկատմամբ։ Այդպես որոշեցի ընդունվել տուրիզմի ֆակուլտետ»։
Լուսանկարում՝ Ծաղիկ Սերոբյանն է
Սիրում է իր մասնագիտությունը, ուստի որոշում է աշխատել Թբիլիսիի զբոսաշրջության ոլորտում և աշխատանքի է անցնում հյուրանոցում։
«Ցավոք, ներկայումս չեմ աշխատում իմ նախնական մասնագիտությամբ։ Ապագայում հույս ունեմ, որ կկարողանամ նպաստել զբոսաշրջության զարգացմանն իմ շրջանում, քանի որ համոզված եմ, որ յուրաքանչյուր ջավախքցի պետք է իր փոքրիկ ներդրումն ունենա մեր տարածաշրջանի զարգացման գործում»։
Միևնույն ժամանակ Ծաղիկը կրթությունը շարունակում է Իլիայի պետական համալսարանի բիզնես կառավարման մագիստրոսական ծրագրում։
Ծաղիկ Սերոբյանն ավարտելով տուրիզմի բաժինը չի կարողացել իր ծննդավայրում համապատասխան աշխատանք գտնել։
«Ինչ վերաբերում է աշխատանքին, ապա, մեր տարածաշրջանում հնարավորություններն այնքան սահմանափակ են, որ ստիպված ենք ընտրել ուսուցչի մասնագիտությունը, կամ այլ մասնագիտություն որպեսզի կարողանանք աշխատանք գտնել կամ մեր քաղաքում, կամ գյուղում»։
Վարդուհի Հովսեփյանը Նինոծմինդայի շրջանի Փոքր Գոնդուրա գյուղից է: Այժմ սովորում է Թբիլիսիի պետական համալսարանի բիզնես և էկոնոմիկա ֆակուլտետի տուրիզմի բաժինը: Չորրորդ կուրսի ուսանողուհի է։
«Ընտրեցի տուրիզմի բաժինը, քանի որ այն համահունչ էր իմ հետաքրքրություններին, նպատակներին և աշխարհը բացահայտելու երազանքին։ Տուրիզմը ինձ համար ոչ միայն մասնագիտություն է, այլ նաև առիթ՝ բացահայտելու մշակույթներ, աշխարհներ և մարդկանց պատմություններ»։
Լուսանկարում՝ Վարդուհի Հովսեփյանն է
Վարդուհին ասում է՝ Վրաստանը, որպես տուրիստական երկիր, զարգացման հսկայական ներուժ ունի։
«Հավատացած եմ, որ տուրիզմի ոլորտում լավ մասնագետների համար միշտ կգտնվեն նոր հնարավորություններ»:
Մեր հերոսուհին համալսարանն ավարտելուց հետո ցանկանում է վերադառնալ ծննդավայր և աշխատել իր մասնագիտությամբ։ Տեղյակ է, աշխատատեղերի խնդրի մասին, բայց հավատացած է, որ ինքը կկարողանա հենց տուրիզմի ոլորտում աշխատանք գտնել։
Իսկ Գրիշա Վարդանյանն արդեն ավարտել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի բիզնես և էկոնոմիկա ֆակուլտետի տուրիզմի բաժինը և վերադարձել հայրենի գյուղ, բայց նա դեռ չի կարողանում իր մասնագիտությամբ աշխատանք գտնել։ Նա Նինոծմինդայի շրջանի Փոքր Խանչալի գյուղից է։
Մասնագիտական ընտրությունը մանկուց է կատարել, միշտ հետաքրքրված է եղել օտար լեզուներով և բնությամբ։
«Մանկուց երազել եմ բացահայտել նոր վայրեր, ուսումնասիրել պատմական հուշարձաններ ու տեսնել աշխարհը։ Գտնում եմ, որ տարբեր լեզուների իմացությունը մարդուն տալիս է լայն հնարավորություններ: Այս ամենը դարձավ այն հիմքը, որի վրա կառուցեցի իմ մասնագիտական ընտրությունը»:
Լուսանկարում՝ Գրիշա Վարդանյանն է
Ըստ Գրիշայի՝ հայերի համար մի փոքր դժվար է նոր միջավայրին հարմարվելը, հատկապես որ պետական լեզվի տիրապետման խնդիր կա։
«Դժվարությունները հաղթահարելով ավարտեցի համալսարանը և վերադարձա իմ գյուղ, որ այստեղ աշխատանք գտնեմ ու աշխատեմ, բայց արդեն երկար ժամանակ է փնտրում եմ աշխատանք ու անարդյունք։ Հույս ունեմ, որ այս տարի կկարողանամ իմ մասնագիտությամբ գործ գտնել և մնալ իմ գյուղում։ Հակառակ դեպքում ստիպված եմ հեռանալ գյուղից»։
Կորոնավիրուսի ժամանակ կանգ առած տուրիզմի զարգացումը դեռ չի վերսկսվել, սակայն երիտասարդները սիրելով իրենց մասնագիտությունը համառորեն «դիմադրում են» ժամանակավոր դժվարություններին, հույս ունենալով, Ջավախքում ևս տուրիզմը կզարգանա։
